ผู้มีสิทธิรับยากัญชา (ในอเมริกา)

การดำเนินการพิจารณาทางกฎหมายกัญชาทางการแพทย์ของสหรัฐอเมริกา ก้าวสู่การเปลี่ยนแปลงที่สำคัญช่วงปลายปี 2020 หลังจากผู้มีอำนาจในรัฐต่างๆได้พิจารณาหลักฐานที่ชี้ให้เห็นว่ากัญชามีประโยชน์ในการรักษาสภาพและอาการดังกล่าวจากนั้นจึงอนุมัตินโยบายที่สนับสนุนการใช้กัญชาทางการแพทย์ในรัฐที่ได้รับการรับรองและสนับสนุนการวิจัยเพิ่มเติมเกี่ยวกับการใช้ทางการแพทย์ของ cannabinoids เพื่อช่วยบรรเทาอาการของโรคและผลข้างเคียงของการรักษาโรค

เมื่อวันที่ 4 พฤศจิกายน 2020 รัฐมิสซิสซิปปี และเซาท์ดาโคตาได้อนุมัติมาตรการกัญชาเพื่อใช้ในทางการแพทย์ ทำให้ปัจจุบัน สหรัฐอเมริกามีนโยบายการใช้กัญชาทางการแพทย์ทั้งหมด 35 รัฐและ 4 เขตการปกครอง

ตัวอย่างของนโยบายภาครัฐ

โครงการกัญชาทางการแพทย์ของรัฐเพนซิลเวเนีย ให้การเข้าถึงกัญชาทางการแพทย์สำหรับผู้ป่วยที่มีอาการป่วย

ผู้ป่วยในเพนซิลเวเนียที่ได้รับการวินิจฉัยว่ามีอาการป่วยที่รุนแรง ร่างกายอ่อนแอ หรือเป็นอันตรายถึงชีวิต ได้รับความคุ้มครองทางกฎหมายภายใต้กฎหมายกัญชาทางการแพทย์ของรัฐเพนซิลเวเนีย หรือ “ The Pennsylvania Medical Marijuana Program”

มีอาการอะไรบ้าง

เงื่อนไขทางการแพทย์ที่ผ่านการรับรอง ผู้ป่วยสามารถมีสิทธิ์ได้รับกัญชาทางการแพทย์หากพวกเขามีอาการป่วยระยะสุดท้ายหรือหากทุกข์ทรมานจากอาการป่วย อาทิ

• Amyotrophic Lateral Sclerosis
• ออทิสติก.
• โรคมะเร็ง
• โรค Crohn
• ความเสียหายต่อเนื้อเยื่อประสาทของไขสันหลัง
• โรคลมบ้าหมู
• ต้อหิน
• HIV (Human Immunodeficiency Virus) / AIDS
• โรคฮันติงตัน
• โรคลำไส้อักเสบ
• อาการชักที่รักษายาก
• โลหิตตีบ
• โรคระบบประสาท
• โรคพาร์กินสัน
• ภาวะป่วยทางจิตจากเหตุการณ์รุนแรง
• ความเจ็บปวดเรื้อรังอย่างรุนแรงหรือไม่สามารถรักษาได้ อาการปวดเรื้อรังที่รุนแรง
• Sickle Cell Anemia
• ผู้ป่วยระยะสุดท้าย
• Tourette syndrome

กัญชาทางการแพทย์ที่อนุญาตในขั้นต้น ได้แก่ ยาเม็ด น้ำมัน เจล ครีม ขี้ผึ้ง ยาหยด และการสูบไอน้ำที่ไม่ได้มาจากดอกกัญชา ร้านขายยาไม่สามารถขายของกินที่มีส่วนผสมกัญชาได้ แต่ผลิตภัณฑ์กัญชาทางการแพทย์สามารถผสมลงในอาหารหรือเครื่องดื่มเพื่อให้ผู้ป่วยรับประทานในสถานที่หรือที่อยู่อาศัยได้สะดวก อนุญาตให้ระเหยเป็นไอ

ผู้ป่วยที่ลงทะเบียนเพื่อรับกัญชาทางการแพทย์ในรัฐอื่นไม่ได้รับอนุญาตให้เข้าถึงกัญชาทางการแพทย์ในเพนซิลเวเนีย

เป็นตัวอย่างที่น่าสนใจให้ผู้ออกนโยบายของไทยและแพทย์ไทยในการศึกษาความเป็นไปได้เพื่อประโยชน์แก่การรักษาคนไข้ต่อไปอย่างไร